نتيجه گيري:

هفته كارگر كه در اصل يادآور مبارزات كارگران در دوره‌هاي مختلف است مي‌تواند فرصت مناسبي براي طرح معضلات و كاستي‌هاي مربوط به كودكان كار باشد چرا كه دولت ايران در سال 80 به مقاوله‌نامه 182 حقوق بنيادين كار پيوسته و كنوانسيون حقوق كودك را در سال 70 امضا كرده است. تمام قوانين با تمام كاستي‌ها و ضعف در اجرا براي آن است كه شايد فشارهاي وارد آمده بر روي كودكان كه نشات گرفته از فقر است، جبران شود.

كودكان كار بايد بتوانند سهمي از حق خود براي كودكي را ادا كنند و مانند ساير شهروندان از حقوق انساني مانند آموزش، بهداشت، تغذيه مناسب، اوقات فراغت، تامين اجتماعي و ... برخوردار شوند نه آنكه به واسطه فقر و شرايط نامناسب كاري با ساير معضلات مانند اعتياد، آزار جنسی و ... دست و پنجه نرم كنند و مشكلي به معضلات آنها افزوده شود.

به لقمه‌هاي كوچك كودكان كار تامل كنيم

بياييد به كثيفي لقمه‌هاي غذا در مخازن زباله‌ شهرداري براي كودكان كار فكر كنيم، كيسه سياه‌رنگ مواد مخدر كه توسط كودكان جابجا مي‌شود و يا به حرارت كوره‌پزخانه‌ها، كوره‌هاي ذوب مواد اوليه و صدها پله زيرزميني كه كودكان با سرازير شدن در اين كارگاه‌ها جاي پاي كودكان آينده را هم براي چنين سرنوشتي باز مي‌كنند، بيانديشم.